Sam proces formowania się skamielin trwał około 50 milionów lat. Wówczas tereny dziesiejszego Morza Bałtyckiego porastały lasy tropikalne. Nie miniemy się z prawdą, jeśli stwierdzimy, że bursztyn jest tak stary jak historia Ziemi i równie cenny.

Skład chemiczny bursztynu przedstawia się następująco: 79% węgla, 10.5% wodoru i 10,5% tlenu. Bursztyn jest bogaty w różnego rodzaju związki - jest ich 40. Zawiera także kwas butanodiowy, potas, sód i żelazo. Taki skład ma silną moc uzdrawiającą i terapeutyczną.

Tradycyjny bursztyn ma kolor od jasno do ciemnożółtego i pomarańczowo-brązowego w zależności od jego wieku i miejsca znalezin. Bardzo rzadko bursztyn ma kolor czerwony lub niebieski, albo nie jest to prawdziwy bursztyn.

Małe skamieliny w postaci owadów, nasion, piór, bąbelków wody odróżniają bursztyn od innych kamieni i opowiadają o jego pochodzeniu. Cieszmy nim swoje oczy! 

Należy wspomnieć, że dzięki tym małym owadom uwięzionym w środku bursztynu paleontolodzy byli w stanie odtworzyć życie na naszej planecie w jego wczesnej fazie. Udało się zidentyfikować ponad 1000 wymarłych gatunków!

Jak najbardziej! To jedna z najstarszych i tradycyjnych ozdób modna już przed wiekami, zanim powstał Chanel czy Cartier, jeszcze przed Chrystusem. Zbieracze bałtyckiego bursztynu zwykli umieszczać osobity napis lub życzenia na tym kamieniu, na przykład dla bliskiej osoby, zawieszali go na sznurku i podarowaywali lub sprzedawali. 

W karajach bałtyckich bursztyn należał do najpopularniejzych ozdób przez wiele stuleci; do dziś jego popularność nie słabnie i jest wybierany na prezent dla bliskiej osoby.

Tak jak w Chinach był jedwabny szlak, tak w Europie powstał bursztynowy szlak. Już w 1600 roku p.n.e. kupcy podróżowali od Morza Bałtyckiego i Północnego wzdłuż Wisły i Dniepru do Włoch, Grecji, do Morza Czarnego i dalej do Syrii i Egiptu. Im dalej od Morza Bałtyckiego, tym bursztyn stawał się coraz droższy, aż czasem przylgnęła do niego nazwa "bałtyckie złoto", albo "złoto północy". Skojarzenia ze złotem mógł przynieść także kolor tego kamienia.

Z upływem czasu powstało wiele legend o tym, że ten kamień przynosi szczęście. Uważa się, że bursztyn wyciąga negatywną energię z ciała i zamienia ją w pozytywną energię i tak oczyszcza organizm, duszę i serce. Na przykład noszenie bursztynu przy sobie przez cały dzień ma sprowadzać szczęście. Zaleca się także mieć bursztyn blisko ciała podczas snu, który jest wtedy łagodniejszy, sny spełniają się, a wybory życiowe są trafniejsze. 

Nazwa bursztynu w języku greckim brzmi "electron" a od niego wywodzi się słowo "electricity" czyli prąd. Bursztyn jest czymś w stylu kondensatora elektryczności, pomaga naładować się pozytywną energią i pozbyć tej negatywnej. 

Czasami bursztyn określa się mianem "kamienia oczyszczającego", bo reprezentuje energię słońca, wzbudza pozytywne uczucia i dobre duchy.

Stwierdzono, że bursztyn pozwala zmiejszyć bóle górnych części ciała, takich jak bóle głowy, szyji i gardła. Bransoletki z bursztynu pomagają kontrolować bóle związane z reumatyzmem, artretyzmem, bóle mięśni i stawów. Stosuje się go także przy zmęczeniu i stresie. 

Bałtyckie plemiona używały kadzidełek z bursztynu do odpędzania złych duchów i przyciągania dobrych. Żołnierzom przynosił szczęście na wojnie, a nowożeńcom i dzieciom dobre i szczęśliwe życie. W 17-tym wieku historyk i badacz etnograficzny, ksiądz Matthäus Prätorius, podczas epidemii dżumy stwierdził że żaden z wydobywców bursztynu z rejonu bałtyckiego w takich miastach jak Gdańsk, Kłajpeda czy Królewiec nie zachorował podczas epidemii. Brzmi przekonująco! 

Trzymając bursztyn w ręku ogrzewa się on od temperatury ciała i oddaje miły, relaksujący aromat. To też jedyny z kamieni ze skamieniałej żywicy, na którego powierzchni występuje od 3 do 8 % kwasu bursztynowego, który jest silną substancją leczniczą, mającą zastosowanie w wielu procedurach leczniczych. Umieszczano bursztyn w ziemi, w której rosły rośliny, a te medycy używali do leczenia ran i skaleczeń jako antybiotyk.

Tak, jak najbardziej. Opiekunki małych dzieci w dawnych czasach nosiły bursztynowe korale, które, jak wierzono, chroniły młode organizmy przed infekcjami. Zawieszano także dzieciom korale na szyji, żeby złagodzić bóle przy ząbkowaniu i wzmocnić zęby. 

Nie tylko! Już Hipokrates (460-377 r. p.n.e.), ojciec współczesnej medycyny, opisał lecznicze właściwości bursztynu i sposoby jego użycia, które były stosowane przez naukowców aż do średniowiecza. Rzymski doktor Calistratus napisał, że bursztyn chroni przed szaleństwem, sproszkowany bursztyn zmieszany z miodem chroni przed chorobami gardła, uszu, oczu, a podany z wodą leczy choroby żołądka. Albert Wielki (1193-1280), filozof dominikański zidentyfikował bursztyn jako jeden z sześciu najefektywniejszych lekarstw. 

Jak podają źródła historyczne, bursztyn nosił egipski faraon Tutanchamon (ok. 1333-1324). Nawet Homer opisał bursztyn w Odyseji. Podsumowując, widać, że powyższe przykłady uwidaczniają faktyczne właściwości lecznicze bursztynu i jego szerokie zastosowanie.

Co ciekawe, bursztyn bałtycki unosi się w słonej wodzie morskiej, ale tonie w wodzie słodkiej. 

W warunkach codziennego stosowania bursztyn nie ma zapachu. Natomiast, jeśli podgrzejemy go, to bursztyn uwalnia wyjątkowo przyjemny zapach drzewa sosnowego i piżmu. Czasami po podgrzaniu bursztynu w dłoni może uwolnić się przyjemny zapach.